Bazen iki kenarı ağaçlarla kaplı uzun uzun bir yolda aheste aheste seyahat etmek istiyorum,penceresinden gökyüzünü izleyip belki bir hayli göz kırpmak tüm hüzünlerime..
Belki de sadece gecenin ışıklarını seyrederek,dua ederek.
Sade,sessiz ve sakince.
Öyle kendimle.
Ne uykunun ne uykusuzluğun ne de yazmaların alamadığı bir yorgunluğu besliyor yüreğim. 🕊️